Carolien op weg naar Durban

Soms is er niet zo heel veel nieuws te melden of alleen maar minder leuk nieuws.

Nu dan toch maar een update of het wel een wee, hoe of wat.

Na de spelen heb ik geen enkele keer meer kunnen sporten. Veel blaasontstekingen en niet fit. Steeds weer een antibioticakuur. Tijdens de donorweek heb ik nog wel een aantal dingen ondernomen. Zo ook voor man bij hond. Het filmpje zal ik nog plaatsen als dat gaat lukken.

Inmiddels zijn er voor mijn gezondheidsperikelen diverse onderzoeken gedaan. Door de huisarts uiteindelijk doorgestuurd naar de uroloog. Die was zeer doortastend en plande in zeer korte tijd diverse onderzoeken.

Het resultaat: Een blaassteen van 1,5 cm die er uit moet. Nou…. lekker dus. Inmiddels is het wachten op een datum begonnen. Het zal onder algehele narcose plaats gaan vinden. Een opname in het ziekenhuis dus.

Ik hoop maar dat het lukt binnen de doorgegeven termijn van 2 maanden.
Hopelijk lukt het daarna weer om te gaan sporten.

Op dit moment zijn er nog geen plannen voor andere sportevenementen. De Europese Spelen voor hart en longgetransplanteerden zijn volgend jaar maar die vallen niet zo erg gunstig. Damian krijgt zijn diploma op de dag na de sluiting van de spelen. De spelen zijn in Litouwen en dat is niet naast de deur.

Tot zover een update.

Warme groetjes

Carolien

Helaas is er dan ook weer een tijd van gaan. Op 14 augustus uit Pezulu vertrokken voor een tussenstop in Witbank.

Het was een hele lange reis waar we niet op gerekend hadden. Bij de Lodge bleek ook nog dat we daar niet konden blijven omdat er geen stroom en licht was, dus we werden ergens anders heen gebracht. Voordat ze daar zover waren, waren we een uur verder. Niet fijn. In plaats van in een chalet met zelf-catering kwamen we in een hotel. Twee kamers en geen ontbijt of wat dan ook. Dat was best balen maar ja… wat doe je eraan. Gewoon lekker geslapen. Bij Wimpy gegeten en ergens onderweg ontbijten.

Op naar Sun City!!

Groetjes,

Carolien.

13 Augustus was mijn thuiskomst-dag. Vroeg op, want er was een bushwalk geregeld. Met nog twee Nederlanders gingen we te voet door het park van Pezulu. We zagen diverse vogels en er werd van alles verteld over de natuur. We kwamen zebra’s tegen en giraffen. Prachtig om daar bijna tussen te staan. Indrukwekkend ook. Om 08:15 uur waren we terug bij ons hutje en zijn we gaan ontbijten. Voor het ontbijt nog even de vlag opgehangen die Renske heeft gemaakt. Het was tenslotte mijn thuiskomst dag.

‘s Middags na de high tea zijn we op safari gegaan. Op zoek naar de big five. Een open jeep waar 9 personen in konden. Een chauffeur en een gids.

Deze safari was spectaculair omdat de chauffeur dus van het pad af ging om beesten te spotten. Ineens stonden we oog in oog met twee leeuwen. Je ziet ze bijna niet, want ze liggen in het gelige gras.

Zo zagen we een neushoornfamilie, maar ook diverse olifanten. Als je je arm buiten de auto stak kon je ze gewoon aanraken. Angstig dichtbij, prachtig!

Bij terugkomst even omgekleed om vervolgens te gaan eten. Komt John de gastheer naar me toe met een speciale bestelling. Een mooie bos bloemen en een fles Champagne. De Champagne was van het personeel en de bloemen hadden Damian en Bert geregeld voor mijn tiende thuiskomst dag. Wauw!!

<!–
WriteFlash('http://foto.carolientiel.nl/#!album-14‘);
//–>http://foto.carolientiel.nl/#!album-14
Wat een bijzondere en gedenkwaardige dag. Hij staat op mijn netvlies als één van de mooiste dagen uit mijn leven. Op naar de volgende tien!

Bedankt voor deze onvergetelijke dag!!

Groetjes,

Carolien.

Richting Pezulu Tree House. Eerst nog een stuk door het Krugerpark gereden waar we nog een spelende olifant tegen kwamen. Hij stond zich te “douchen”. De impala’s liepen gewoon over de weg. Bij het uitrijden van het park moest de kofferbak open. Controle of we geen ivoor of beesten bij ons hadden. Kennelijk is dit nodig. Er zijn nog steeds stropers die het ivoor willen van de neushoorn en de olifant. Ook impalavlees wordt veel gegeten.

De rit naar ons verblijf verliep goed tot het laatste stuk. 11 km over een grind en hobbel weg. Daarna nog over een weg met “natuurlijke drempels”. We hebben over 13 km bijna een uur gedaan. We kwamen helaas te laat aan voor de high tea, die gepland stond om 14:00 uur.

De ontvangst waar heel hartelijk. Er stond een drankje klaar en bijna direct kwam de vraag of we onze lunch al hadden gebruikt. Dat hadden we niet. Meteen een aanbod of ze iets mochten verzorgen. Er werd een soort van “pie” voor onze neus neergezet.

Op naar ons verblijf, Bushwillow, een prachtig huis op palen. Tenminste dat was de bedoeling. De deur ging open en het overtrof echt al mijn verwachtingen. In één woord geweldig!! Al snel zagen we voor de deur van ons huisje struisvogels lopen.

Het eten was om 19:30 uur, dus alle tijd om uit te rusten. Lekker opgefrist buiten. Er was binnen een bad en buiten moest je douchen, heerlijk warm water.

Het eten was spectaculair. Alle bezoekers zaten aan een tafeltje. Op een soort van vuursteen was een warm vuur gestookt. Je zag dat de kok bezig was met koken op een bbq.

De soep werd opgediend en niet veel later werd het vuur in een cirkel geschept. Zo was er geen vuur meer maar begonnen de kolen en het hout te gloeien. Het eten werd in pannen en schalen tegen de gloeiende massa gezet en zo werd er dus een lopend buffet neergezet.

<!–
WriteFlash('http://foto.carolientiel.nl/#!album-13‘);
//–>http://foto.carolientiel.nl/#!album-13
Rond 22:00 uur onder de wol.

Groetjes,

Carolien.